خوش‌بینی تحصیلی معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان در مدارس متوسطه شهری

پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه خوش‌بینی تحصیلی معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان در مدارس متوسطه شهر تهران صورت گرفته است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه‌ی آماری شامل کلیه معلمان مدارس متوسطه شهر تهران بود. از 2795 جامعه معلمان، با استفاده از فرمول کوکران 142 معلم به عنوان نمونه انتخاب شد. روش نمونه‌گیری در این پژوهش از نوع خوشه‌ای چند مرحله­ای بوده است. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه خوش‌بینی تحصیلی معلم (بیرد و همکاران، 2010) و معدل نمرات دانش‌آموزان استفاده شده است. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ «982/0» ارزیابی شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، درصد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد: 1) بین خوش‌بینی تحصیلی معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان­، رابطه‌ی مثبت و معناداری وجود داشت. 2) از میان سه مؤلفه‌ی خوش‌بینی تحصیلی معلم (تأکید تحصیلی معلم، حس کارآمدی معلم و اعتماد معلم به والدین و دانش‌آموزان)، حس کارآمدی معلم بیشترین سهم را در تبیین واریانس پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان، به خود اختصاص داد.